Av Guffen Turlien, turvandrer, termosambassadør og fylkeskjentmann i eksil

Det starta som ein roleg formiddag i Vikedal, med skydekke i mellomfornøyd grått og ein kopp kaffe som hadde stått sidan pinse. Så ringte syster mi. Ho hadde “funnert på noko kjekt”, sa ho. Eg burde forstått alvoret då ho brukte ordet “eventyr” i same setning som “familiesamling” og “buss med aircondition”.

Før eg rakk å nekte, stod eg altså med auge som tysk veikart og kroppen i passiv motstand ved foten av det berømte slottet Neuschwanstein, midt i Bayern – et byggverk som ser ut som ein Disneyfilm fekk skyhøgt blodtrykk.

Det lukta nyrestaurert kongedrøm og turistparfyme – og eg kjente på ein eksistensiell astma.

Tvangsturisme og kyllingpølser

Me hadde reist med noko dei kalla ein “komfortbuss”, som var komfortabel berre dersom du likte lydsporet av snorking, frityr og svigermors danskspråklige foredrag om Habsburgdynastiet.

Ved ankomst vart me møtt av 49 andre menneske i same mentale tilstand som meg: lett dehydrerte, forsinka og med kikkert i feil retning. Guiden heitte Silke, men eg har aldri sett nokon bære det namnet med mindre nåde. Ho peikte på alt, med ei stav som eg trur hadde vore brukt til husflid eller mild avstraffing.

“Her ser dere Ludvig den Andre sitt livsverk!” sa ho. Eg såg mest på ein bratt sti og vurderte å rømme inn i ein busk.

Slottet, eller “Barokkens trappemaskin”

Neuschwanstein er bygd som ein slags marerittversjon av eit postkort. Det er som om ein konge fekk for mykje glitter og ikkje noko motstand. Innanfor veggane er det gull, fløyel og meir maleri enn ein 10. klasse på akvarellkurs.

Eg såg opp på taket. Taket såg ned på meg. Me vart samde om å late som ingenting.

Guffens Matinntrykk: Middels sjokk og løk

Etter omvisninga fekk me ein “tradisjonell bayersk lunsj”, som i praksis var ei kjempelang pølse i ein for liten tallerken, og noko dei kalte sauerkraut, men som smakte som eit nylese manus frå ein tung teatermonolog.

Eg bad om kaffe. Eg fekk noko som minte om varm aske.

Guffens GPS-feil:

Eg gjekk feil ut av slottsområdet og følgde eit skilt som skulle gå til “Panoramablick”. Eg trur det betydde “falle ned i skogen”. Eg endte opp i ein liten hage med ein sint geit og ein mann som spelte munnspill til ære for ein statue av Elvis. Eg åt klementin og lot det stå til.

Lokale inntrykk: Mild panikk og ein heilt grei mann

Ein kar ved namn Udo prøvde å selge meg ein snøglobus med slottet inni. Han sa det var “handlaget”, men eg såg ein “Made in Schleswig-Holstein”-lapp og ein plastpose som ropte novembertilbod. Eg kjøpte likevel. Det føltes som trass.

Guffens Reisestempel

Totalkarakter: 2 av 5 termoslokk

Delkarakterer: 🍲 Matopplevelse: 2/5
🎻 Underhaldning: 3/5
🌡️ Temperaturkomfort: 4/5
👥 Turistkaos: 5/5
🚽 Do-tilstand: 1/5
🥤 Brusautomat-tilgjengelighet: 3/5

🪕 Stedets stemning:
“Melankolsk i barokkform med innslag av masseturisme og uforløyst pølseangst. Litt som ein søndag med folk du ikkje hugsar at du er i slekt med.”

Har du også blitt lokka med på ein kulturell fellestur du ikkje bad om? Del det med nokon som burde tatt med termos og blitt heime.