Rakettand og råte i Rassmoen (Rendalen) – lokal kvinne klaga på lukt og levd liv

Av Blørgilda Mudgrumble, sur værpessimist

Eg vakna med fukt i nakken og misnæye i brystet. Det lukta brent einer og lavkarbo-kaffi, noko som berre kan tyde éin ting: Oppfinnarane i Ytterenga hadde vore ute att. Og ja da, det stemde. Den motoriserte andeløpsdagen i Rassmoen (Rendalen) hadde gått av stabelen med meir røyk enn glede.

Vinden bar med seg rykta lenge før lyden kom: Rakettand. Eg rista på hovudet så ullhua sklei skeivt. “Det var betre før, då ender glei stille nedover bekken og ingen fekk tredjegradsforbrenning.” Eg sa det høgt. Til ingen.

🎇 Reodor sin slektning på ferde

Ein viss Remon Felgebakken, som påstår han er “syttens grandnevø til Reodor Felgen i føle mormor”, stilte til start med ei and han hadde bygd sjølv av vaffeljern, akebrett og ei gamal drone. Han kalla den for “Kvakkotron 5000”.

Det går som det måtte gå. Anda drog av garde med så stor fart at prestegarden rista. Ho sneia flaggstanga på Rassmoen barnehage, smelta isen på dugnadsbollane og flaug rett inn i eit kratt av gamle vimplar frå 17. mai 1983. Eg hugsar den dagen. Det regna og dei serverte kald eggerøre. Eit forvarsel, kanskje.

— Eg syns det er artig når dei prøver nye ting, sa ei lokal jente eg ikkje vil namngi fordi eg kjenner foreldra hennar. — Men det stinka plastikk og noko som minna om smelta gelebørsje.

👵 Klager, kaffikrise og kveldsnytt

Fru Grindvolls rullator blei smelta i understellet av andens etterbrennkammer, og ho seier ho ikkje kan høyre øyrepropp-rett att etter bråket. Kaffien blei servert lunka etter at termosen fekk trykkfall.

Eg spurde kven som hadde godkjent dette, og fekk berre høyre at “det var eit samarbeid mellom ungdomslaget og Innovasjon Norge”. Eg seier det med eitt: Vi treng mindre innovasjon og meir tradisjon.

🐈 Katt som stirra dømande

Katta til Bjartmar sat heile tida på toppen av felleskiosken og stirra på oss alle som om vi var ein skam. Og kanskje var vi det.

For kva slags samfunn er vi blitt, når andeløp krev tryggleiksbrief og plastposeforbud? Når unga skrik og ikkje av glede, men av eksos?

🌧️ Det heile enda som det måtte

Det byrja regne under oppryddinga, og ein gamal mann tok det som eit teikn. “Gud ville vaske bort flaumen av dumskap,” sa han, medan han pakka saman ein halvsmelta andehjelm.

Eg skreiv rapport til lokalavisa. Redaktør Hønk Fjertvik svara ikkje, som vanleg. Men eg veit han les. Han les alltid det eg skriv, og han frys like mykje som meg når regnet renn nedover bringa og inn i tankane.

Artikkelen er inspirert av: https://www.fjuken.no

📥 Delingsoppfordring: “Kjenner du nokon som meiner at mildt regn er ‘godt for sjela’? Send dei denna – så får dei kjenne på motstand.”