SNØRRBYGDA (Alvdal): Det hele begynte med et smell og endte med en ysterikrise, to melkespann i lufta og en lensmann som traff en ren A på lav B. Torsdagskvelden i Snørrbygda utviklet seg til det vi i distriktskritiske kretser ynder å kalle “ei himla rot med kulturelle innslag”.Meieriets årlege “Fetost og Felespel” gikk ikkje heilt etter planen – eller, som Arne Garli, lokal kontrabassist og deltidsmøkkbonde, uttrykte det: “Det vart meir ost enn tone, og meir røk enn luft.”Det begynte med ei geit og endte med ei toneFru Drøsløkkens geit, Klara, hadde som vanleg fri adgang til festivitetene, men denne gongen fekk ho ferten av svele og uforløyst drama. Midt under Alf Rønnings improviserte folketone på sag, sette Klara i eit byks som fekk heile instrumentrekken til å bikke. Sagen forsvann inn i bassen, og scena fekk eit skeivt drag som minna om eit norrønt jordskjelv.Publikum besto av følgjande:Fru Hjelmås, som hadde strikka sidan ho gjekk av bussenOdvar Snerken, som filma heile seansen med kikkerthaldar til mobilenMenig Birger, som ikkje er menig i noko, men insisterer på tittelSamt eit korps av koristar i ullgensarar med skrift: “Felespel før følelser”Teknisk analyse:Lyssetting: Ei defekt fjøslykt og éi hodelykt festa med hyssingLyd: Delvis levert av ein 1983 Hitachi-radio og Einar sin nesevisslingScenografi: Tre melkespann, eit hesjestaur og eit banner med teksten “Ost er også kultur”Lensmannens barytonDå kaoset nådde klimaks og brunost-røyk dreiv som åndetåke over publikum, reiste lensmann Gunnar Skarvheim seg og ropa: “NÅ FÅR DET VÆRE NOK KULTUR!”Men så, i eit plutseleg innfall av opera og gamle draumar, byrja han å synge. Og ikkje kva som helst – men Largo al factotum frå Barberen i Sevilla, på baryton, med sprukken stemme og fast blikk. Publikum reiste seg – anten i begeistring eller for å flykte.Kulturtraume frå ‘84Underteikna har sjølv opplevd ein felespelar med senebetennelse i Skjåk i 1984. Det var vått, det var langt, og det var seks timar med pizzafløytar og ein mann som trudde han spelte kontrabass, men bar ein vedstabel. Sammenlikna med dette var Snørrbygda nesten dans på roser, om enn med torner.Etterspel og osterestYsteriet brann ikkje, men fekk ei sprekk i veggen og mista all osten sin. Klara vart stjerne. Og lensmannen? Han vart tilbudd ei rolle i Alvdal Musikallag sin neste oppsetjing: “Toget til Tolga”.Kva gjekk eigentleg gale?Alt og ingenting. Det heile var både ein suksess og ein katastrofe – som å sjå på ei ku føde i motlys: vakkert og traumatisk samtidig.Lærdom:Aldri undervurder krafta i brunost og baryton.Tidlegare dekning: Revykatastrofen i Tuttedal (Tønsberg)Ekstern ressurs: Wikipedia om brunost

Hvis du synes historien om Ull i Snørrbygda er spennende, kan du også lese mer om andre lokale kulturhelter i Trekkspill, trøbbel og trøndersodd i Tverrbygda – lokal mann forsøkte å starte korps med én tone. For å utforske mer om hvordan lokal kultur preger bygdene, kan du også sjekke ut denne artikkelen, hvor vi tar for oss andre folkelige historier og hendelser. Og dersom du vil vite mer om fristende lokale specialiteter, kan du finne inspirerende historier i denne artikkelen. Velkommen til å fordype deg i vårt rike lokale kulturarv!

I denne humoristiske og litt absurde historien knyttes flere temaer sammen, blant annet kulturelle skikkelser som meieri og yttringer som felespill. Det lokale meieriet, som produserte brunost, spiller en sentral rolle, og for å forstå denne osteretten kan du lese denne artikkelen. Dessuten er det interessant å kjenne til hvordan kultur og musikalske innslag, slik som baryton, påvirker kulturuttrykk i distriktene, og her kan du se nærmere på den engelske artiklen om baryton. Hvis du vil vite mer om den kreative sammensetningen av humor og kultur i små bygdesamfunn, kan du utforske distriktskultur. Dette gir et bredere perspektiv på hvordan lokal kultur kan blomstre opp i uventede situasjoner.

FAQ – Ofte stilte spørsmål

Q: Hvordan klarte meieriet i Snørrbygda å ende opp med meir ost enn tone under smellet?
A: Vel, det var tydeligvis ikkje bare meieriets fetost som fekk sprut, men også maskiner og humør. Når planane er like hala som den lokale geiten Klara sin lyst til å bli stjernegitarist, kan det fort bli meir røk enn luft – spesielt under ei tordnende bygdedans!

Q: Korleis klarte lensmannen å redde seg ifrå å synge baryton midt i snørrbygda?
A: Lensmannen Arne Garli fekk seg ein liten overraskelse når tonen slapp laus under det kaotiske Meieriet-smellet. Han røyk rett inn i fronten av operakoret, og sjølv om han eigentleg burde ha gripet inn, fann han ut at den strupen passa perfekt til å ta seg ein tonefølge – med eit blikk så fast at dette burde ha vore ein scenekamp, ikkje brekking av glas!

Q: Kva skjedde med meieriets Fetost og Felespel etter kaoset i Snørrbygda?
A: Dei som forventar at Fetosten og fela ville levere meir ro og meir lunk i lufta, blir kanskje skuffa. Det heile endte med meir røk enn luft, og ost som sprakk i lufta. Men trøysta er: Etter eit slikt oppdrag, er det berre å ta fram ny mjølk og starte på nytt – kanskje med eit lite konsertnummer neste gong?

Q: Kva er det som gjer at lokal kultur og bølgekraft i Snørrbygda kan smelle på denne måten?
A:</