Flatbrøttrally og kvikklefseduell – Då Toten tok tilbake rytmen i rotasjon!

Innleiing: Det låg mjøl i lufta, både bokstaveleg og metaforisk, då årets Flatbrøttrally gjekk av stabelen på nedlagte Samvirkelaget i Østre Toten. Ein gamal lagerhall full av symaskinstøv, forventning og stive håndledd blei arena for det me i bransjen kallar “lefsebasert eksplosjonsteater med hovudskadepotensiale”. Det lukta brent bakst og konkurranseinstinkt, og kvart rullebrett kosta meir enn ein brukt Lada frå 1989.

Den urtoten’ske sporten som nektar å døy

Flatbrøttrallyet oppstod etter ein slåttespelings-kollaps i 1983, då Guri-Britt Skjelseth rulla seg flatbrød så raskt at det byrja å ryke frå kjøkkenbenken. Sidan har bygda kvart år møtt opp med sine beste bakeskøytarar, kjevle-akrobatar og lefsebukkar.

Reglane er enkle – og fullstendig uforståelege for utanbygdsfolk:

Rulle lefse med kjevle i 8-talsmønster

Manøvrere mellom geit, kaffikopp og svigermor

Servere flatbrøttrull med pålegg mens ein spring sidelengs

Publikum? Sit på vedstabel og ropar uforståelege kommandoar som “NAPP ME’ TUMMEL!” og “SJÅ DEG FOR, INGVART!”

Nøkkelhendingar frå årets Flatbrøttrally:

🌀 Kjevle-kollaps: Aud Magnhild Ødegård rulla så intenst at kjevla knakk tvers av – måtte fortsette med tresleiv.

☕ Termos-tackling: Jørund Pultost spratt baklengs og veltet publikumsbordet – sju koppar kaffi døydde.

👵 Bestemor-blitz: Gammel-Tora (97) rulla seg til semifinale medan ho song “Blåklokkevikua” i mol.

🎭 Dopingdrama: Ein deltakar blei mistenkt for å bruke smørbar brunost som glidemiddel – “me må etterforske”, sa Ludvik J. Løvhaugen og rista på krykkene.

Bygdeminner™: “Da Flatbrødet flaug i 1991”

Ingen rally utan å minnast storåret 1991 – det året da Reidar Skeivnakk fekk over 3 meter heng på ei lefse og traff ein sau i høg fart. Sauen, som seinare vart kjend som “Bjarne med brannskade”, rømte til Vestre Toten og starta alternativ bakebevegelse. Dei eldre i bygda omtalar det som “den store lefseflukta”.

Replay med Gjertrud Blikkhaug:

“Eg tykkjer det heile var ei blanding av frilynt drama og småskala katastrofe. Den brunosten glinsa i taklyset som ein romsonde, og Gammel-Tora rulla så fort at det gnog i golvet.”

Ho la til: “Det er første gong eg har sett nokon servere spekemat i fart utan å treffe ein dommar i ansiktet.”

Avslutning:

Etter tre runder, to protestar og éin spontan folkedans var det klart: Flatbrøttrallyet lever vidare. Ein sport for dei mjølbekledde og svettehåra – og for dei av oss som ser dramatikk i det rituelle rullet.

“Det er ikkje farten, det er innlevingas mjøl” sa Arnt-Anders Bjeffrud mens han pussa fløyta med rosmarin.

Og med det, lukter vi oss ferdig for i dag – potetene skal i jorda og dramatikken legges på lur.

Bygdefolket spør – Kjåkvald svarer (dessverre)

Spørsmål: Er det lov å bruke gammal rømmegraut som ballast? Svar: Berre om ho har stått over ei helg i bil.

Ukas absurditet: Sørine Høgg kom i full lateksdrakt – hevda det var “lefseergonomisk”.

Gunhilds veskerapport: 3 flatbrød, 2 geitemjølksteinar, 1 brosjyre frå Norges Mjøllaug og ein hardkokt egg som ikkje var hennar.

Har du sett sport verte til operadrama? Tips oss! Send kørje, bilde eller observasjon til Tulleavisa.no.