Doner
På skeive sko i Knafsobrava (Brasil) – akademisk angst, kaffesvetting og karneval med bivirkning
Av Guffen Turlien, turvandrer, termosambassadør og reiseleder for de fortapte
Scroll-stoppande ingress:
Solsteiken stod som ein dundrande samba-tromme mot bakhodet mitt då eg vagga ut av Rio sin flyplass, med ein svett ryggsekk, eit konferansepass eg ikkje hadde bestilt og ei fornemming av at akademisk angst og tropisk fukt skulle gå hand i hand i dag. Eg visste det alt: dette kom til å bli ei reise som kræsjlanda i karneval og blei plukka opp av ei vassklut og ein venn med for djupe innsikter.
Dette er historia om korleis eg måtte flykte frå eit seminar om metaforens samfunnsoppdrag, snuble i ein favelafest, og få livet mitt servert attende i ein termos med kaffesmak og svettespor.
Første samba: Akademikernes tropenederlag
Det heile starta med invitasjonen frå Krise Alliansen (Akademikerne) om eit “refleksivt tredagersseminar om akademisk struktur og tropisk overoppheting i det postdigitale mellomrommet”. Eg visste ikkje kva eit mellomrom var, men det var oppmøteplikt, og eg er svak for vafler.
Rommet eg blei møtt av var fullt av mennesker i lin, med PowerPoint-presentasjonar som sakna motiv og klima. Luftfuktigheita kunne skåret cheddar, og kaffien blei servert i plastbeger som smelta i eigne hender.
Eit av foredraga heitte “Hva betyr det å være epistemologisk allsidig i en pre-karnevalistisk struktur?”. Eg svarte ved å besvime over ei termos.
Forvillinga: Frå foredrag til favela
Midt mellom to plenumsdiskusjonar og ei alvorleg lunsjpausescene der nokon blei krenka over feil chutney, forsvann eg ut ei dør. Eg følgde ein mann med glitrande skjorte og sambaskoar, og brått stod eg i ein sidegate med rytmer som fekk foten til å røre seg på ufrivillig vis.
Festen eg snubla inn i, var uoffisiell, ustrukturert og ufatteleg vakker. Eg blei teke imot som ein gammal fetter av ei dame som kalla seg Tanta Tromme. Ho serverte meg grilla ananas og filosofiske innsikter om frihet, takt og ærleg svette.
Maktens maskerade: Møtet med Løvemasken
Neste morgon vakna eg i skuggen av ein palme og ei kvittering frå eit lokalt karnevalskontor. Der stod også: “Du er meldt på kostymekonkurransen. Tema: Postkolonial banankunst.”
Det skulle vise seg at Brasils president, Løvemasken (Luiz Inácio Lula da Silva), var hovuddommar. Eg, utkledd i ei bananskall-drakt sydd av ein lokal kunststudent, snubla over presidentens kjolekant og blei dermed invitert til ein kaffepause der me snakka om utdanning, samba og skeive prioriteringar.
Han sa: “Du kjem frå Noreg? Eg var i Oslo ein gong. Det regna.” Eg nikka, som om det forklarte alt.
Pjuskebys raseri og misunnelse
Samtidig, i Pjuskeby, kokte det. Kråkka Rumpenæs og Bolla Brødball hadde sett Instagram-bildet mitt med ananasdrink og to dansande geiter, og skreiv felles lesarinnlegg i Tjafs-magasinet:
“Guffen svikta fellesskapet! Me har regn, me har revy, og me har reinspikka fornuft. Men me har ikkje trommebukse!”
Ein spontan aksjon starta i Grise-dalen: “NEI til tropisk tull og JA til tradisjonell telemarksdans.”
Den skjulte perla: Termosfilosofi og takknemleg tåre
Eg fann ein kaffibod nede ved hamna. Den hette “Sambakoppen” og blei driven av ei eldre dame med namnet Rosa dos Tempos. Ho hadde levd eit langt liv med dikt, dårlege menn og djupe termostankar.
Ho sa: “Alt godt kjem tilbake. Også du.”
Me sat der. Drakk kaffi. Eg høyrde trommene langt borte. Og visste: eg skulle tilbake til Pjuskeby, men eg kom ikkje til å vere heilt den same.
Guffens karakterpanel:
- Matopplevelse: 4/5 termoslokk (minus for smelta is og overdramatisk chutney)
- Folk: 5/5 termoslokk (inkl. Tanta Tromme og Rosa dos Tempos)
- Severdigheter: 4/5 (karneval og kaos slår aldri feil)
- Doforhold: 2/5 (akademiske toalett burde ikkje eksistere)
- Komfort: 3/5 (sambasko er ikkje ortopedisk)
- Pris: 3/5 (ananasdrikk med valutaegenskapar)
- Tilgjengelighet: 4/5 (ein dans og ein drosje)
- Totalvurdering: 4/5 termoslokk
Stedets stemning:
“Som ein filosofisk tropevåt barndom med trommer i høgre øyre og eksistensielt glitter i augene.”
Delings-CTA:
Har du også latt deg forville i eit land du ikkje kunne namnet på? Del turen, tving ein venn eller reis på måfå – du vil ikkje angre (kanskje).
“Høres ut som en skikkelig berg-og-dalbane av en opplevelse, må jo være som å kjøre karusell med hikke!”
“Kaffesvetting høres ut som min verste mareritt, jeg svetter nok allerede som en hest!”
“Akademisk angst? Bare å pøse på med litt karnevalsrumba og se alle problemene forsvinne!”
“Karneval med bivirkning? Hva kan det være, at man ender opp med glitter i rumpa eller?”
“Kanskje de burde introdusere akademisk karneval, hvor man må skrive avhandlinger på karnevalskostymer!”
“Kanskje det er på tide å ta med seg litt av karnevalsstemningen tilbake til forelesningssalen, det hadde definitivt gjort skoledagen mer spennende!”
“Kanskje de burde bytte ut kaffesvetting med teedansing, det hadde vært noe det!”
“Skal si det er en spennende kombinasjon av elementer, akademisk angst og karneval – det er som å blande Mozart med en sambadronning!”
“Kaffesvetting høres ut som en realitet jeg kjenner altfor godt til, særlig i eksamensperioden!”
“Høres ut som en skikkelig festlig og svett opplevelse, akkurat som en bra karneval skal være!”