Av Blørgilda Mudgrumble – værsutredar, klubbhusvitne og katteklagar
“Eg skriv medan kaffien kaldnar og verda forvitrar – og det gjer meg glad på den gamle måten.”

“Eg vakna av sol på dyna og visste med ein gong at dette kom til å bli ein dårleg dag.”

Det byrja med varme i lufta og ein rautande lyd frå Snurpehaugens retning. Sola stod høgt, som ei hånflirande diskokule over Pjuskeby, og ein kunne allereie klokka halv åtte kjenne svetten samle seg som bittert håp bak knehasene. Dette lova verken regn, ro eller respekt.

Klønevik Ungdomsforening (stifta i 1973 av tre søskenbarn som no bur i Spania) hadde nemleg invitert til “Åpen Dag” – med saft, søledans og sirkulært vaffelsystem. Eg sa det til Hønk Fjertvik då han ringde for å spørje om eg kunne dekke saka: “Dette kjem til å gå galt, og du kjem til å angre på både skjema, skjorte og skjebne.”

Og som vanleg fekk eg rett.

☁️ Først: Været

Sol. Rett på pelsen. 27 grader i skyggen (som me ikkje har, fordi alt treverk i Pjuskeby vart brukt til å bygge Pjusky Tårnet – eit utkikkstårn som no er nede til knes etter at Kråkka Slafsen skulle nyse i tredje etasje).

Folk sat som smelta dørstokkar rundt vatnspann og småvifta seg med utskrifter frå gamle møteprotokollar. Stemninga var stikkande og søt, som lunken husholdningssaft med muggspor.

🔥 Så: Brannen

Klokka 11:13 eksploderte freden.

Lurifax Gurgelrud sin katt, “Minister Torstein”, sat som vanleg i vinduskarmen i klubbhuset. Der inne hadde Dutti Rumpenæs rigga til ei utstilling av gamle ladekablar og batteridrevne sukkerskåler frå lokalhistorisk arkiv. Det var visstnok ein del av “Elektrisk Nostalgikrok” – eit tiltak som skulle “skape bro mellom generasjonar med risiko for gnist”.

Det trengte ikkje meir enn eitt klørgrepp frå Minister Torstein i ein tilfeldig skjøteledning, og så – FLOMP! – var det røyk i rømmegrøten og skrik i svingstolen.

“Eg såg flammen lyse opp i øyra hans,” sa ein anonym nabo som eg ikkje vil nemne med namn fordi eg kjenner foreldra, “og eg tenkte: no går det til helsike.”

🚒 Krisehåndtering

Først på staden var sjølvsagt Pløsa Rumpenæs med hageslangen. Ho ropte “Hold katta – eg tek ledninga!” medan ho spruta meir på vaflane enn på flammane. Brannvesenet frå Klab-mora rakk ikkje fram før både sukkerskålane og flagget til ungdomsforeninga var oppbrent.

Dutti Tjasdal (som eg har mistenkt for latent pyroteknikk sidan den gongen ho serverte gnistrande potetsalat på Sankthans) vart observert med eit forkulla skilt i handa der det stod “Velkomen inn”.

🎤 Reaksjonar

“Dette viser berre at elektronikk ikkje har noko i nostalgien å gjere,” sa Kråkka Brødball frå Snellas Knirkebutikk, medan ho flassa av seg et lag med solfaktor 5 og minne frå 1996.

“Det var betre før det vart trådlaust,” ropte eg sjølv inn i Hønks svarte svarar, med ein klump i halsen og sur kaffi i bringa.

🐾 Katta

Minister Torstein overlevde og vart sett springe mot Plask-torpet der han visstnok har slekt. Ein av ungane meinte han ropte “Revolusjon!” men det er mogleg det berre var ein host.

🎭 Etterspel

Ungdomsforeninga har avlyst resten av sommaren, og det skal no setjast ned eit utval som skal diskutere “tryggleik, ledning og tillit i kattens tidsalder”. Hønk Fjertvik har sendt ut melding om at alle framtidige arrangement må godkjennast av Bibbi Plastikkbøtte og hennar testregime. Det blir ikkje populært, men det blir i det minste gjennomtenkt.

📥 Delingsoppfordring:
Kjenner du nokon som meiner at kattar alltid landar på beina? Send dei denna – så får dei kjenne på gnisten.

🕊️ Inspirert av: Gudbrandsdølen Dagningen, [Pjuskeby Kommunale Arkiv over elektroniske tragediar]