Pratkrakken på Preikestolen – der dårlige vitser ekkoer i fjorden

Av Oddmund Fjøsbakk – ryktesamlar, sanningsfiltrator og bygdas minst pålitelege informasjonskilde

Innleiing

Preikestolen, eller som lokalbefolkninga kallar det – Pratkrakken, har lenge vore kjent som det perfekte stedet for å rope dårlige vitser rett ut i fjorden og få eit ekko som svarer med like dårlege returer. I sommar har dette blitt ein nasjonal turistmagnet, der både vestlendingar og inntrengarar samlast for å teste latterkapasiteten sin. Men bak den luftige humoren lurar det både småkrangel og overraskande lokalkjensle. Kåre Bjarne Felgen, som har vore fast inventar i området, fryktar at nokon snart finn på å feste trådlause høgtalarar under stolen – og då blir det kaos på ekte.

Pratkrakken lokkar med ekko som ikkje sparer på slengbassen

I det Pjuskebys Pratkrakken ruvar høgt over fjorden, er det ikkje berre utsikta som får folk til å stoppe opp. Det er ekkoet som har vorte ein karakter i seg sjølv – ein karakter med snert og bein i nasa. Når ein ropar ut ein vits som kunne fått ein gravemaskin til å le, kjem det straks eit like frekt ekko frå fjorden. Dette har skapt ei heilt ny form for fjordunderhaldning som både lokalfolk og turistar flokkar til.

Turistane kjem for å teste lattermusklane – og mister dei gjerne

Sommarens snakkis i Pjuskeby har blitt nettopp denne vitsestaden. Det er ikkje få som har måtta legge seg ned i lyngen etter å ha fått latterkrampe, medan andre opplever at ekkoet faktisk svarer med betre humor enn dei sjølv har. Kåre Bjarne Felgen, den lokale “vitsedommaren”, seier at det er heilt utruleg kor mange som ikkje forstår reglane – og at det snart trengs eit system for å filtrere dei verste tulleforslaga. Han fryktar også at nokon kan finne på å feste trådlause høgtalarar under stolen, noko som vil øydelegge den gamle magien.

Lokalbefolkninga deler villig vitsar – ekkoet held pulsen

Pratkrakken har også vorte eit samlingspunkt for Pjuskebys eigne folk, som ivrig deltar i denne fjordbaserte humorkonkurransen. Her blir det konkurrert i alt frå dårlige vitser om naboen til meir sofistikerte lokalkjensler og interne skrøner. Mange seier at dette ekkoet på ein måte “held ein finger på pulsen” i bygda – det er her alle kan få svar, både på det ein meiner, og det ein burde la vere å seie høgt.

Når sola går ned over Pratkrakken, og latteren stilnar, sit både turistar og lokalfolk att med ein heilt ny respekt for fjordens stemme. Men kva skjer når ekkoet vert stillt – og den siste vitsen druknar i stilla? Då kan det vere at Pratkrakken mister meir enn berre humoren sin. For Pjuskeby utan latter – det er som ein fjord utan vatn. Og det vil ingen ha, for her er humoren like viktig som lufta vi pustar.

Kilder

• Kåre Bjarne Felgen, lokal vitsedommar og skeptikar til teknologi i fjorden – les meir om kvifor han er redd for trådlause høgtalarar under stolen her. (Han seier han berre er skeptisk, men veit meir enn han vil innrømme).
• “Pratkrakken sin offisielle vitsereglar”, utgitt av Pjuskeby Turistkontor – for dei som verkeleg vil lære seg kunsten å rop-vitse.

CTA

FEST DIN EGEN DÅRLIGE VITS PÅ PRATKRAKKEN – og del den med ekkoet! Eller bli med i konkurransen om Pjuskebys verste vits – premie: ein flaske sjøsprøyt!

Forfatterbio

Oddmund Fjøsbakk er bygdas beste på kompostert konfidensialitet og har fleire gonger overhøyrt vitsar som ikkje burde ha sett dagens lys. Han skriv sladder og sannhet med eit glimt i auget – og held fast på at det meste kan bli litt artigare om du berre lyttar godt nok.