Av Blørgilda Mudgrumble – Værobservatør og lokal klageinstans

Eg vakna av drypp som blei til dårskap – Fredriksstad under regnets nådelause herredømme

Eg våkna med ein klam følelse på dynetrekket, for det var ikkje berre ein vanleg regndag. Nei, Fredriksstad, denne stolte perla i Østfold, var blitt ein vanndam på to bein, der paraplyane kolliderte som ville sauer på vidda. Folk gjømde seg under tak, men regnet nekta å gi seg. “Det er som om regnet har eigne planar,” seier ei eldre dame eg kjenner frå Bryggekanten, “det er ikkje berre vêret, det er ein invasjon av fukt og sorg.” Ein dag med regn er ikkje lenger berre ein dag, men ei test av sjela.

Paraplykaos på Fredriksstad torg under regnets vrede

Midt i sentrum var det kaos av paraplyar som snurra, kolliderte og datt i bakken som drukna fuglar. “Eg har gløymt paraply i årrekke,” fortel Klipp-Knut frå Fjas & Fjong Frisørsalong i Snurpestien, “no har eg heller ikkje håp om tørre hår.” Folk sto tett saman, blanda lukt av våt ullsokk og kaffi som ikkje klarte å varme opp kalde hender. “Eg trur regnet har tatt kontroll over byen,” mumla Vaffel-Vera frå Rasle’n Barnevognservice medan ho såg på eit eple som var blitt meir vassvittig enn friskt.

Regn og råte truer gamle Bryggekanten i Østfold

Bryggekanten, kjent for sjøsprøyt og krangling om sild, har no fått ein ny fiende: fukt og råte. “Det knirkar i veggene som gamle soger frå gubbar som aldri fekk snakka ut,” seier Brannmann Bare-Heff frå Røyk og Rabalder Verksted, medan han tørka eit gammalt plankehjørne. “Det var betre før, då folk lukta ved og ikkje bare data og vaskemiddel.” Det er eit stille, klamt drama som rullar i takt med dråpane som aldri sluttar.

Lokal motstand mot regnvær – ein kamp om tørre sokker

På Tøysekrossen samla innbyggjarane seg til det som har vorte kalla “Sokkekrigen”. Vaffel-Berit frå Klukkende Kaffekokeri leidde an, med ein kopp så sterk at den nesten kunne tørka opp regnet. “Vi må stå imot fukta,” sa ho medan ho serverte kaffe med ein dose resignasjon. “Det er ein kamp om ære, tørre tær og lokal stoltheit.” For når regnet grip tak, grip det ikkje berre i kropp, men i sjel.

Når våte sokker blir ein livsstil på Fredriksstad

Eg har sett folk gå med våte sokkar så lenge at det har blitt ein vane, ein slags lokal masochisme. “Når det er sol i februar, er det ikkje glede – det er naturens ironi,” seier ein anonym nabo, og legg til at han har lært å elske lukta av fukt i husveggen like mykje som ein elskar ein god klage. Fredriksstad står fast i ein regnfull sirkel av sorg og klage – og eg er her for å observere og melde frå, med kaffikoppen i handa og ullsokkane trøytte.

Kilder

Fredriksstad Blad – byen som aldri sluttar å klage på regnet, men aldri blir tørr.

TikTok/Reels-oppsummering

🌧️ Paraplykrise ✅ Våt by på kollisjonskurs ✅ Eg har aldri sett så mange våte sokker ❌ Optimisme

CTA

Send denne artikkelen til naboen som ikkje trur på regn – krev at dei inviterer på ullsokkmøte i kjellaren innan fredag!

Forfatterbio

Blørgilda Mudgrumble har sett regn og ruin i Fredriksstad i generasjonar. Med kaffikoppen i handa og ullsokkane godt trøytte, fortel ho korleis regnet har teke over by’n – ein kamp ho aldri trur vil ta slutt.