Grillkatastrofe ved Bråkebøtte Bar – Sprut-i-Buksa 4000™ redder rompa di!

Av Kåre Bjarne Felgen – Hovedoppfinner & katastrofekoordinator i Felgheim

Innleiing

Det starta med ein gnist og enda med ei våt bukse, men det var akkurat det som skulle til. I Pjuskebys mest bråkete gate – Larmen 7 – eksploderte den årlige grillfesten hos Bråkebøtte Bar & Grill i latter, panikk og pølser på avveie. Brannmann Bare-Heff sjølv hadde nettopp servert ein burger med “ekko” då flammen fekk tak i vaffelpapiret, og folk begynte å danse som om de stod i kø for å få kjeft. Blørgilda Mudgrumble, som berre hadde kome for å klage på vêr og vin, fekk seg ein ufrivillig dusj og utbrøt: “Eg sa det kom regn!” Heldigvis hadde underteikna, katastrofekoordinator og livsstilsredningsentusiast Kåre B, sniktesta min nyaste kreasjon: Sprut-i-Buksa 4000™, ei bukse med innebygget vanndyse kobla til røyksensor og grillens psykologiske velvære. Resultatet? Ein rumpesprut så presis at det ikkje berre sløkte flammen – det fekk gamletanta til å le seg gjennom flasset på føttene.

Pølsene tok fyr – så kom redninga frå underbuksa

Bråkebøtte Bar & Grill er kjend for å servere burgere som skriker av smak – bokstavelig talt. Denne gongen blei det for mykje av det gode, då Tut-Ola overmarinerte grillkotelettane med heimelaga flamberingssprut. Midt i dette infernoet av kjøtt og kavring trådte eg inn i barområdet med oppfinnarens sjølvtillit og ei bukse som gurgla av forventning. Då alarmen ulte (bokstavelig, den syng “Pølsemannen fra Flåklypa” i F-dur), slo Sprut-i-Buksa 4000™ til: vassprut frå buksebaken i ein 40-graders vinkel, retta mot flamma, med en bonusdysestråle mot engangsgrillen. Panikken stilna som om sjølvaste Vaffel partiet hadde erklært si støtte.

Slik fungerer tryggheten for sommerens grillsesong

Oppfinninga starta, som alt anna, med eit mislukka forsøk på å lage eit selvrullande fiskesnøre av gamle vaskemaskindeler. Resultatet blei ein vassførande tekstilslange – og idéen om ei trygg grillbukse blei fødd ein regntung ettermiddag då eg snubla i ein hageslange og mista både balansen og respekten til Guri Gakk.

Kjernen i Sprut-i-Buksa 4000™ er ein dobbelsensorisk reaktormekanisme: Ein modifisert røyksensor (redda frå ein pensjonert brødrister) kombinert med ein lågtrykkstank frå ein gamal barnepult-termos. Sensoren detekterer brann og varme via grillens psykologiske mønster (dvs. når den “snerkjer til” av irritasjon), og aktiverer straks den bakmonterte sprutdysa.

Systemet blir styrt av ein mikrokontroller på størrelse med ein karamell, innsydd i linninga med støtte frå ein kompostdrevet minitermostat (lånt frå Felgheim Barneorkester sitt øvingsrom). Vannet blir distribuert via ein kapillærfordelingsslange av resirkulert syltetøyglassfiber – i samarbeid med Rabalder Rør og Radiator.

Heile systemet er satt saman i katastrofesikre komponentar: trykksjekka med høytrykksspylar, eldtesta med flintstek og godkjend av Tullepatentkontoret (klasse B for buksebasert beredskap).

I praksis betyr dette at grillar, uansett lokalt temperament, blir raskt møtt med ein kontant, målretta vassdusj frå hoftesektoren. Dette er tryggleik som luktar svidd berre når det skal – og som tørkar seg sjølv i ein fei. Reodor ville nikka sakte og sagt: “Det var på tide nokon fekk vatn i buksa med verdigheit.”

Slik funker denna greia: Brannslukking med bukse og bravur

Sprut-i-Buksa 4000™ er resultatet av 17 års misforstått slangebruk, eit uheldig møte med ein automatisk blomsterpotte, og eit intenst behov for å sløkkje småbrannar utan å måtte reise seg frå campingstolen.

Den originale blomsterpotta – ein arva geraniumbeholder frå tante Ragnfrid sitt drivhus i 1974 – vart modifisert med ein symaskinmotor, to teskjeer, ein garnvinde, og ein overstimulert eggkoker. I tillegg kom ein noko rusta luftkompressor frå onkel Sverres gamle traktorvogn, ein trykkmålar frå eit overspent vaffeljern, samt eit solcelledrevet vippespeil som spegla lyset tilbake i ein sirkel, berre for å forvirre potta ytterlegare. Ideen var genial: Ein potte som kunne justere seg sjølv etter solens bane, fukte jorda med temperert regndamp, og nynne valgfri salme ved solnedgang. Men teorien møtte praksis – og praksis var full av katapultar.

Kvar gong sola forsvann bak ei sky, tolka potta det som mørkets frambrudd og aktiverte nødmodus. Dette innebar at symaskinmotoren snurra opp garnvinden, som via tannhjul frå ein dokkestol heva blomsterpotta til skyteskår-nivå. Derfrå skaut ho seg sjølv ut med ein indignert “FLOMP” og landa på taket til bridgeklubben – eller naboens campingvogn. Eggkokaren, som fungerte som temperatursensor, tok dette som signal til å varsle med ein hissig plystreliknande dampstråle, noko som fekk kattene i nabolaget til å gå i ring i tre veker. At motoren overlevde alt dette utan å miste verken spenning eller sjølvrespekt, kvalifiserte den til vidare bruk i Sprut-i-Buksa 4000™. Målet var fotosyntetisk rotasjon, men utfallet blei ei potte som i sinne kasta blomstrane ut vindauget kvar gong sola gjekk i sky. Motoren durte med indignasjon og fekk vere med vidare.

(Artikkelen fortsetter under bildet)

Systemet i buksa blei deretter bygd lag for lag:

• Røyksensor i linninga: Henta frå ein brødrister som brente brød i form av kart over Finland. Sensoren er kalibrert til å oppfatte både røyk, mistolkede pølser og sure svigermødre.
• Lårreservoar (1 liter): Inneheldt opphaveleg eplemost, men no fylt med nøye filtrert regnvann samla frå takrenna på Felgheim Kro. Inni er det små plastkuler for boblefremdrift og ein flytande and som indikerer nivå.
• Doble bakdysar: Utstyrt med tannhjulsroterande åpning, opprinneleg del frå ei italiensk pastamaskin. Når dei aktiverast, høyrer ein eit lite «fløff» før vass-strålen treff med kirurgisk upresisjon. Kan også spille polka om du trykker inn både kne og tå samtidig.
• Snurrebassmodul: Ved panikkknappen på innerlomma aktiverast ein gammal barbermaskinmotor som set heile brukaren i bevegelse – noko som enten gir fart til rømming eller uforklarleg dansing.
• Lydmodul via Tut-Olas høyttalar: Når systemet fyrast av, vert det spelt ei lydmelding innspelt av Gunder Smørsnipp sjølv, på kasett frå 1982. Meldinga varierer tilfeldig frå “Du er på bål, kom deg vekk” til “Hysj, det er berre grillen som kosar seg”.
• Nødfunksjon: Buksa har ein liten nødfløyte sydd inn i glidelåsen. Ved overoppheting, aktiverast fløyta automatisk, men diverre kun i tonearten Hississ.

For ekstra tryggleik er systemet dekt i flammehemmende voks basert på gammal rømmegraut og bilshampo. Når alle modulane aktiverast samtidig, vil buksa – med nok medvind – sveve 5 cm over bakken i opp til 7 sekund, noko som vert kalla “Katastrofeløft”.

Dette samspel av gamle kjøkkenreiskap, misforståtte motordelar og fortrengd logikk er det som gjer Sprut-i-Buksa 4000™ til eit teknologisk eventyr med høg katastrofefaktor og låg brukervennlegheit – akkurat slik vi vil ha det i Felgheim.

Sprut-i-Buksa 4000™ er resultatet av 17 års misforstått slangebruk og eit uheldig møte med ein automatisk blomsterpotte.

Den originale blomsterpotta, ein arva geraniumbeholder frå tante Ragnfrid sitt drivhus i 1974, vart modifisert med ein symaskinmotor, to teskjeer og ein garnvinde. Ideen var å lage ein potte som automatisk snudde seg mot sola, men den endte med å slynge pelargoniaen i ein parabel over taket på lokalet til Felgheim Bridgeklubb. Men motoren! Den durte med ein slags indignert summing, og blei med vidare. Mekanismen består no av:

• Ein røyksensor innsydd i linninga, henta frå ein misbrukt brødrister, som framleis luktar grovbrød og svartsvidde idear.
• Vassreservoar (1 liter) integrert i låret, kamuflert som lårpute og etter kvart utstyrt med kopphaldar, viss du er tørst og treng ein klunk.
• Doble sprutdyser under baklomma med rotasjonsfunksjon inspirert av tannlegebor og geitehorn – dei snurrar som propellar og peikar mot varmepunkt med tilfeldig presisjon.
• Panikkknapp på innerlomma, som ved aktivering ikkje berre utløysar vasskanon, men òg startar ein liten snurrebass som vibrerer så kraftig at du midlertidig misser evna til å stå rolig.
• Oppkobling til Tut-Olas høyttaler, der systemet annonserer slagordet “Det er ikkje grillmat, det er kampflamme!” med stemma til Gunder Smørsnipp, noko som gjer det både pedagogisk og småskremmande.

Resultatet? Full kontroll på grilling, humoristisk nedkjøling og ei bukse som tørkar på 11 minutt i motvind – eller 3,5 minutt om du spring i ring rundt postkassa med ein hårfønar festa til beltet.