Bråkebøtte Bar & Grill i Larmen 7: Burgerskrik og øl-ekko river ned natta i Pjuskeby (Moss)

Av Blørgilda Mudgrumble – Værobservatør og småklageinstans

Eg vakna av ein lyd som kunne fått ei ulv til å tape kjeften og eit troll til å sette kaffen i halsen – Bråkebøtte Bar & Grill hadde starta si nattlege symfoni av burgere som skreik og øl som gjekk i ekko. Larmen 7 har aldri vore eit stille nabolag, men no begynner folk å lure på om dei har flytta inn i ei scene frå ein film regissert av eit galehus.

Natta i SøleSandvoll (Pjuskeby) var ei gong stille, med knitring frå ved og sus frå den gamle eika ved stabburet. No er det burgerskrik og øl-ekko som er nattens soundtrack. Folk som bur langs Larmen 7, står opp med hovudverk og kjensla av at nokon har lagt seg til å hogge tømmer rett under soveromsvindauget.

Natta som aldri vart roleg i SøleSandvoll

Larmen 7 er hjartet i SøleSandvoll, og her ligg Bråkebøtte Bar & Grill, eigd av Tut-Ola, ein mann med meir kraft i stemma enn i roen han serverer. Han har gjort burgaren til ein høglysande stjerna i Pjuskeby, men det har sine prisar.

Ein nabo eg snakka med over gjerdet, ville halde namnet sitt skjult – ikkje fordi ho ikkje tør, men fordi ho ikkje orkar meir drama. “Eg har prøvd å sove, men det er som om burgeren heng over hovudet mitt og ropar ‘spis meg’ i ein uendeleg loop,” seier ho med ei utmattande stemme. “Det er ikkje roleg lenger. Det er som ein stad der natta aldri får lov å bli mørk.”

På ein av dei siste nabo-møta kom det fram at fleire no vurderer å flytte vekk frå SøleSandvoll, om ikkje Larmen 7 får sove på seg.

Burgerskrik og øl-ekko – den nye nattevaken

Det er ikkje berre burgeren som lagar støy. Ølet Tut-Ola serverer, har visst fått eit rykte som får veggane til å vibrere og ekko til å rulle som ein storm gjennom gatene. Ein lokal med humoristisk sans seier: “Eg har høyrt folk snakke om at ølet kan høyrast heilt til Fnattfjæra. Det er som å ha ein bass på full guffe utan ein fjernkontroll i sikte.”

Nokre har til og med begynt å telje antal burgere som blir ropt ut frå baren nattestid, og funne ein slags rytme i kakofonien. Det seier seg sjølv at ein slik situasjon ikkje er det beste for nattesøvn, helse eller naboskap.

Den tapre kampen mot nattestøyen

Lokalpolitikar Liv Latter (Sild Sandvoll) har prøvd å få til nattestillhet, men kjem berre til å få fleire møter, rundskriv og gode intensjonar som ingen les.

“Eg forstår frustrasjonen, eg vil gjerne hjelpe,” seier ho i ein e-post som mest minner om eit rundskriv utan svar. “Men det er vanskeleg å stoppe ein burgermaskin som har fått eit liv for seg sjølv.”

Latter og andre politikarar har varsla at dei skal sjå på lover for støy på nattestid, men det ser ut som om nokon der ute ønskjer å halde liv i nattelarmen for å ikkje miste sjela si heilt til stilla.

Når bråk blir bygdeidentitet

Det er noko vemodig over heile saka. Eg hugsar då Pjuskeby var stille, med lukt av ved og roleg prat i vindauga. No er det burgerskrik og øl-ekko som definerer nattetimene. Det gamle Pjuskeby, med mjuke samtaler og rolige netter, ser ut til å gå i glemmeboka.

Ein nabo eg kjenner, sa: “Eg trur dette er starten på slutten for den gamle roen. Snart blir det berre lyd, liv og rabalder – og kanskje ein burger eller to som roper oss vekk frå drømmane våre.”