Drama i Dritværsholmen (ved Øygarden): Kattebergingsoperasjon, regn i vater og kaffi som tok slutt

Nå skal du høre her: Det regna så tungt her på Dritværsholmen at sålesterna mine glei innover tærne som strømper i såpevatn. Vatnet kom frå alle kantar; frå himmelen, frå bakken, ja til og med opp gjennom sluk som Gud først gløymde og sidan straffa oss med. Du kunne ro øve åkeren til gamle Alf Skørveteigen, og fiskane stod i kø ved busstoppet.

Men regnet var ikkje hovudproblemet denne gongen. Nei, høyr berre her: Midt i all våtheiten braut det ut full dramatikk i nabolaget då vesle katten Bøbbe sat fast i eit nedgravd rør bak båthuset til Gunhild Svingvoll.

Bøbbe, ein gråspragla liten krabat med blikk som kan tømme eit nøttefat på ti meter, hadde først vore sakna sidan måndag. Alle trudde han hadde gått seg bort, eller kanskje blitt forelska i ein utanbygds perser. Men nei. Bøbbe hadde ramla ned i ein av dei tusen underjordiske kanalsystema me har her på Dritværsholmen – arva frå ei tid då kommunen trudde alt kunne løysast med meir drenering og færre papirarbeidarar.

På torsdag mårra, etter at Frode Fuktvoll høyrde mistenkeleg mjauing medan han hang opp tredje forsøket på å tørke kjeledressen sin, vart det sendt ut generell alarm: “Katt i rør! Katastrofe! Kaffien må setjast på vent!”

Brannvesenet kom, stakkars karar, dei kom i full monsun, slepande med USAR-utstyr som om dei skulle bergje ein prins frå eit sunket rike. Det var skruar og stål, boltesaksar og kaffikanne (den siste var det Bibbi i Fjøset som hadde organisert, for det veit alle: ingenting bergar ein katt som kald kaffi og passiv aggresjon).

I fire timar stod me der, under paraplyar som blafra som flintskallar i storm, medan ekspertane kikka ned i røret og diskuterte. Når dei endeleg fekk Bøbbe ut, blaut og fornærma, brøyt det ut applaus som kunne ha vært brukt til å skremme vekk høgsensere.

Det var her kaffien tok slutt. Og som du veit, kjære lesar, på Dritværsholmen er det berre to ting som kan utløyse alvorlege samtalar om opprør: Kaffisvinn og for sein ferje.

Når dei første spørsmåla byrja rulle – kvifor vi ikkje hadde kriselager av pulverkaffi i kommunestyret, kvifor alt ansvaret alltid fell på Bibbi, og om det verkeleg var naudsynt å ta ut alle kaffekoppane for rørinspeksjon – ja, då visste me at ting aldri ville bli heilt det same igjen.

Kommentarar frå bygdefolket:

1. Ulf Geirsnork: “Eg seier det: For lite vater i fundamentet.”
2. Bibbi i Fjøset: “Sist me mista kaffien, var det oppstand i tre veker.”
3. Loff-Arne47: “Nokon som veit om pulverkaffi kan fryse fast i bod?”
4. Kari Kobbernål: “Dette hadde aldri skjedd om me hadde beholdt dei gamle slukene.”
5. Snefrid Såtåker: “Bøbbe burde få eigen beredskapsplan.”
6. FrodeFesk: “Har forresten gløymt att regnfrakken min. Heng han ved naustet?”
7. Torbjørg Tverrli: “No MÅ det snart opprettes kattetransportbånd!”
8. Oddfrid_Omega3: “Eg hadde ein kanin som forsvann ned i ei dreneringsgrøft ein gong. Kom ikkje tilbake før tre sommara seinare.”
9. Halvor_Sprek: “Ferja går ikkje på slike dagar uansett.”
10. Ragna_Rampe: “Eg meiner ærlig talt kommunen bør lære av Bøbbe.”

Artikkelen er inspirert av: BT.no – Kattebergingsaksjon i Øygarden