Drøbak går grønt – men kven skal plukke opp plasten?

Av Svenno Susebrak, frilansskribent med svak hørsel og sterke minner frå 1958

Innleiing: Dei kalla det framtidsretta. Eg kalla det ein grønmalt brosjyre i A4. I Drøbak har kommunen no bestemt seg for å bli så bærekraftig at ingen skal klare å synde utan dårleg samvit. Eg sat der med termos, utan plastlokk, og lurte på om det var kommunen eller eg som hadde blitt gammal.

Miljø med PowerPoint og Powernaps

Frogn kommune lanserte denne veka prosjektet “Grønt Drøbak”. Det handlar om elsyklar, kompostering, og å få deg til å skamme deg om du koker egg på induksjon. Eg var til stades på lanseringa saman med ein håndfull unge og tre pensjonistar med bringebær-te.

Ordføraren smilte som om ho hadde funne opp solcellepanelet sjølv. “Vi skal bli ein foregangskommune,” sa ho. Eg tenkte på gamlesjefen på posten. Han ville sagt: “Foregang er greitt, men hugs å lukke døra etter deg.”

Ting eg tok med meg frå opplevinga:

• Brosjyrar trykt på resirkulert papir med trykksverte som farga av på handa
• Ein banan i handa, for dei hadde ikkje kaffiservering
• Eit sitat eg ikkje kjem over: “Klimakrise er også ein moglegheit for fellesskap.”
• Tre ungdommar som sa ordet “klimasorg” utan ironi

“Det var betre før, då me berre kalte det å rydde”

Eg prata med Morten på Coop Bygg etterpå. Han var skeptisk. “Dei skal ha plastfri butikk, men eg får ikkje levert ei spade utan tre lag plast rundt skaftet.” Me lo, men me lo sårt. For når kommunen meiner du skal måle samvitet ditt i CO2, då veit du det kjem ein app snart som også måler kor mykje du pustar.

Svennos kommentar: Kven bestemmer kva som er grønt?

Det er noko med ordet “bærekraft” som får meg til å lengte etter ei tid då me berre bar krafta sjølv. Då me plukka plast fordi det låg og sleng, ikkje fordi det var ein EU-kvote som hang over oss. Når kommunen fortel deg at du skal vere del av eit felleskap, meiner dei ofte at du skal godta alt og takke for ingenting.

Avslutning:

Dette var ikkje eit miljøprosjekt. Dette var eit kommunalt samvit i refleksvest. Eg gjekk heim med ein tanke: Kven skal eigentleg renske opp etter miljøsatsinga, når brosjyrane bles som løv rundt sjøtorget?

CTA: Del denne saka om du har fått nok av politisk klimapoesi. Har du sett noko liknande? Send tips til Svenno. Eg les alt som kjem på papir.