Flatbrøttrally og kvikklefseduell – Då Toten tok tilbake rytmen i rotasjon!

Av Kjåkvald Langtråkk, Senior-sprettballskribent og snøballkommentator

Innleiing: Det låg mjøl i lufta, både bokstaveleg og metaforisk, då årets Flatbrøttrally gjekk av stabelen på nedlagte Samvirkelaget i Østre Toten. Ein gamal lagerhall full av symaskinstøv, forventning og stive håndledd blei arena for det me i bransjen kallar “lefsebasert eksplosjonsteater med hovudskadepotensiale”. Det lukta brent bakst og konkurranseinstinkt, og kvart rullebrett kosta meir enn ein brukt Lada frå 1989.

Den urtoten’ske sporten som nektar å døy

Flatbrøttrallyet oppstod etter ein slåttespelings-kollaps i 1983, då Guri-Britt Skjelseth rulla seg flatbrød så raskt at det byrja å ryke frå kjøkkenbenken. Sidan har bygda kvart år møtt opp med sine beste bakeskøytarar, kjevle-akrobatar og lefsebukkar.

Reglane er enkle – og fullstendig uforståelege for utanbygdsfolk:

• Rulle lefse med kjevle i 8-talsmønster
• Manøvrere mellom geit, kaffikopp og svigermor
• Servere flatbrøttrull med pålegg mens ein spring sidelengs

Publikum? Sit på vedstabel og ropar uforståelege kommandoar som “NAPP ME’ TUMMEL!” og “SJÅ DEG FOR, INGVART!”

Nøkkelhendingar frå årets Flatbrøttrally:

• 🌀 Kjevle-kollaps: Aud Magnhild Ødegård rulla så intenst at kjevla knakk tvers av – måtte fortsette med tresleiv.
• ☕ Termos-tackling: Jørund Pultost spratt baklengs og veltet publikumsbordet – sju koppar kaffi døydde.
• 👵 Bestemor-blitz: Gammel-Tora (97) rulla seg til semifinale medan ho song “Blåklokkevikua” i mol.
• 🎭 Dopingdrama: Ein deltakar blei mistenkt for å bruke smørbar brunost som glidemiddel – “me må etterforske”, sa Ludvik J. Løvhaugen og rista på krykkene.

Bygdeminner™: “Da Flatbrødet flaug i 1991”

Ingen rally utan å minnast storåret 1991 – det året da Reidar Skeivnakk fekk over 3 meter heng på ei lefse og traff ein sau i høg fart. Sauen, som seinare vart kjend som “Bjarne med brannskade”, rømte til Vestre Toten og starta alternativ bakebevegelse. Dei eldre i bygda omtalar det som “den store lefseflukta”.

Replay med Gjertrud Blikkhaug:

“Eg tykkjer det heile var ei blanding av frilynt drama og småskala katastrofe. Den brunosten glinsa i taklyset som ein romsonde, og Gammel-Tora rulla så fort at det gnog i golvet.”

Ho la til: “Det er første gong eg har sett nokon servere spekemat i fart utan å treffe ein dommar i ansiktet.”

Avslutning:

Etter tre runder, to protestar og éin spontan folkedans var det klart: Flatbrøttrallyet lever vidare. Ein sport for dei mjølbekledde og svettehåra – og for dei av oss som ser dramatikk i det rituelle rullet.

“Det er ikkje farten, det er innlevingas mjøl” sa Arnt-Anders Bjeffrud mens han pussa fløyta med rosmarin.

Og med det, lukter vi oss ferdig for i dag – potetene skal i jorda og dramatikken legges på lur.

Bygdefolket spør – Kjåkvald svarer (dessverre)

Spørsmål: Er det lov å bruke gammal rømmegraut som ballast? Svar: Berre om ho har stått over ei helg i bil.

Ukas absurditet: Sørine Høgg kom i full lateksdrakt – hevda det var “lefseergonomisk”.

Gunhilds veskerapport: 3 flatbrød, 2 geitemjølksteinar, 1 brosjyre frå Norges Mjøllaug og ein hardkokt egg som ikkje var hennar.

Har du sett sport verte til operadrama? Tips oss! Send kørje, bilde eller observasjon til Tulleavisa.no.