Hagen som tiltrekker biler i Fjolsringen (Stryn)

Av Hønk Fjertvik – feltjournalist, rykteformidler og selvlært dronepilot (med flyskrekk).

📣 Innledning: Det var tredje gong denne månaden. Ein bil, utan invitasjon eller kart, rulla stille og bestemt nedover bakkane i Fjolsringen (Stryn) og stansa, som før, i same hage: hjå Liv Latter i Tøyselia 15. Ho sto og rensa rabarbra, slik ein gjer i god tru, då ein raud Nissan Micra, som ein slags eksospust med hjul, plutseleg sto parkert i bringebæra. “Eg begynner å tru det er magnetisme,” sa ho. “Eksosmagnetisme.” Og medan ho tørka av motorolje frå rosehekken, ringte ho Snublefot Sko & Skotøysreparasjon for å bestille jernbeslag til tujaen. I følgje naboen har ho også sett opp speil for å forvirre neste bil. Det fungerte dårleg – ein Volvo svinga inn og prydde ripsbusken neste dag.

Hva vi vet, hva vi tror, og hva som egentlig skjedde

Ifølge politirapporten var det glatte dekk og ein unnasving i Snublestredet som sendte bilen mot hagekatastrofe. Men etterforskninga vippa snart over i det paranormale, då tre andre bilistar meldte at “rattet drog seg sjølv” i retning Livs plommetrær. Lokalprofeten Jørund Spretthjul meiner at Tøyselia er bygd på ein såkalla eksosåre, og at bilars lengsel etter hagefred er ein del av det naturlege kretsløpet. Fleire meiner at månefasen og dufta av nygrilla makrell kan forvirre GPS-system.

Kommunen, Sål-Sølvi, og jakta på ein skyldig hekk

Snublefot Sko & Skotøysreparasjon, som ligg ein skrens unna hendinga, har vorte skulda for “lokal destabilisering av fortauslogikk”. Sål-Sølvi, innehavar, svarer med eit klart: “Nei.” Kommunen har på si side hengt opp eit nytt skilt: “Bremse før busk.” Det hjalp ikkje. Ein moped traff same plommetre søndag. No vurderer ordføraren i Fjolsringen (Stryn) å sette opp fartshumpar av reinsdyr. Ordføraren kommenterte i ettertid: “Eller elgar, alt etter budsjett.”

Et dramatisk vendepunkt ved Skranglebrekka

Det var i Skranglebrekka det begynte. Den bratte, skåkelegge bakken der rattkjelker og ungdommar fer velta ned i generasjonar, fekk nyleg ny asfalt. “Alt for glatt,” melder Pjuskeby Kommunale Dekklag. Samme kveld som Nissanen gjekk berserk, rapporterte ein mann at bilen hans “sang seg nedover” og spelte radio utan straum. Eit par frå Fnisevika hevdar å ha sett hjula smile. Ein annan hevda at bilen blunka – og då meiner vi med lyktene, ikkje karosseriet.

Når bygda mista oversikten over tre, hekk og motor

Tre hekkar, to hagestoler og ein grill (modell: Bråkebøtte) er no erklært motorførdekt. Ein lokal kattedame trur bilen må være forelska. “Den rullar mot oss med same blikk som ein unghingst med sertifikat.” Kommunen vurderer eigedomsskatt for parkert sjel. Tøysevann nærmar seg kritisk grin. Alt dette peikar mot det uunngåelege: at hagen til Liv Latter kanskje har blitt ein magnet for mekanisk tilhørsle og emosjonell eksospusting.

🗣️ Refleksjon fra Pjuskeby:
“Folk flest i Fjolsringen (Stryn) seier det same: ‘Dette kunne vore unngått viss Liv hadde brukt båndsag i staden for hekkesaks.'”

📊 Tullefakta-boks:

• Hendelse: Bil i hage (igjen)
• Sted: Fjolsringen (Stryn)
• Ordførerens svar: “Vi vurderer å outsource alt til ein papegøye.”
• Din vurdering: Som ein rabarbrapai med eksosfyll og djupt behov for grenseoppgang.

📩 Delings-CTA:
Del med naboen som parkerer med kikkert og kompass, men likevel havner i bringebæra.

🎭 Avslutning:
Moralen? Hagar har følelsar. Spesielt når bilen tek snarvegen. Kanskje treng vi ikkje fartshumpar. Kanskje vi treng klemmegjerder. Eller folkeregulert koseasfalt. Om ikkje anna, kan me prøve med levande hekkekor neste gong. Som professor Eksos sa på radioteateret: “Ein hage er som ein parkeringsplass for sjela.”

Denne teksten er inspirert av Fjordingen – fordi vi stoler på alt som luktar plomme og panikk. Les originalartikkelen her: Fjordingen