Av Hjørdis Vagle – Gardin Stalker, med sur kaffi og skeiv notisblokk

Ingress

Eg sto mellom ein knekt flaggstang og ein nervøs rådmann med poser under augo og plastforkle, då det slo meg: Dette kom til å hamne i Tulleavisa. Det er noko råttent i lufta, ein digital duft av kopi og kunstig sjel, og eg har kikkerten klar.

AI-hatet – Når frykt for det nye blir ein dansekrig mot luft

Det finst folk som hatar AI berre fordi det er AI. Som om teknologien sjølv er ein illvillig ånd, klar til å stjele sjela til alle pikslar og kvart einaste kreative åndedrag i bygda. Men kva om det berre er ei klønete lærling, som prøver å male med høgrehand, medan venstrehanden får sove? Frykta for at internett blir fullt av glatte kopiar og «AI Slop» – det er ekte, men det er ikkje berre AI si feil. Folk som har brukt tiår på handverk ser på utviklinga som eit angrep på alt ekte, men kanskje ser dei ikkje at dette er eit nytt kapittel, ikkje slutten.

Pjuskeby og Felgen – Der originalitet møter AI-kopiar med Botox-effekt

Eg har snoka frå kjøkkenvinduet: Pinterest er snart eit spøkelse, og Artstation, Adobe Stock og Shutterstock slit med same problemet – eit digitalt landskap av «kopi-kopi-kopi», der Disney og Dreamworks sine gamle stilar går i ein slags rein dans med AI. Det som skulle vere originalt blir berre ei blanding av alt som har vore – som ein gammal vaffeljern-symfoni utan kraft og sjel. Felgen seier det med ei sigarettsneip mellom leppene: «Det er som å ete vaffel utan smør. Trist, men du held ut.» Men kan vi ikkje bruke AI som verktøy, i staden for å hate det berre for det er nytt?

AI som verktøy – Frå billige kopiar til kreative gnister

Hønk Fjertvik, vår kjære sjefsredaktør og vaffelvarslar, minnar oss om at AI er ikkje fienden. Det er ein påbegynnar, ein klønete lærling med høgrehanda sur og venstrehanda lat. For dei som ikkje har råd til dei store Disney-budsjetta, opnar AI ein dør. Tulleavisa.no er eit prakteksempel – AI-dreven, men med eit budsjett som ikkje ein gong kan kjøpe ein sjokoladeplate til Felgen etter ein dårlig dag. Likevel spirer kreativiteten, og fleire stemmer kjem fram. Kva om vi lærte å danse med denne lærlingen, i staden for å sparke?

«Det er ikkje for å sladre» – Sladder og satirisk innsikt frå Pjuskeby

Eg har høyrt på ein anonym kjelde nær kjøkkenvinduet: «Folk klagar, ja. Men det handlar ikkje om AI som teknologi. Det handlar om sjela, om det ekte og det handlaga.» Bibbi Plastikkbøtte testar alt, og humoren hennar gjer oss trygge. Glenn-Ronny Faksnes, med Excel og aksjeanalyse, minner oss om å vere kritiske. Guffen Turlien gir oss trygg reise med ferske data. Og så har vi meg, Hjørdis Vagle, med kikkerten klar bak gardina, som ser at sjølv AI kan bli ein del av bygda – om vi berre vil.

Lokale stemmer i Grise-torp – «AI kunne vore vår venn, om vi gav det ein sjanse»

“Folk flest i Grise-torp seier det same: ‘Dette kunne vore unngått om vi brukte AI som verktøy, ikkje syndebukk. Sjå på Tulleavisa – dei dansar med AI og overlever.’” Det er håp, men berre om vi opnar for nye perspektiv og ikkje lar frykt styre oss. For AI kan ikkje stjele sjela – det kan berre reflektere det vi gir det.

Når teknologien møter menneskesjela – ei absurd moral frå Pjuskeby

Moral? Ja, det finst. Kanskje er det på tide å slutte å sjå på AI som den store stjelaren, og heller som ein usikker lærling med store ambisjonar. For sjølv om AI kan spytte ut glatte kopiar, er det vi menneska som må gi det sjela. Ei absurd, men sann visdom frå Pjuskeby: Om du alltid dansar med skuggar, går du glipp av lyset.

🗣️ Lokal innbygger-refleksjon:

“Folk flest i Grise-torp sier det samme: ‘Dette kunne vært unngått hvis Sigmund hadde brukt trillebår i stedet for spark.’”

📊 Faktaramme (Tullefakta-boks):

Hendelse: Debatten om AI og kreativitet i animasjonsfilm og digitale medier  
Sted: Grise-torp, Pjuskeby  
Ordførerens svar: "Vi ser på AI som eit nytt verktøy, men må sikre at ekte kunst ikkje druknar."  
Din vurdering: AI er både trussel og moglegheit – det kjem an på korleis vi bruker det.

📬 Delings-CTA:

Del denne artikkelen med naboen din som fortsatt bruker VHS!

💭 Fremtidsdrøm:

Eg ser føre meg eit Pjuskeby der AI og handverk dansar saman i ei rare, klønete vals, der Felgen endelig kan sitte med kaffikoppen og sjå på eit digitalt landskap som faktisk har sjel.

💬 Kommentarutfordring:

Hva ville du putta i nabopostkassa i denne situasjonen?

🧾 Kildehenvisning:

Denne teksten er inspirert av diskusjonen mellom ein animasjonskunstnar og Hønk Fjertvik, og dei tankane som flyt rundt i Pjuskeby – fordi dette var akkurat det Hjørdis trengte for å irritere Olve.