Kjendisliv i solskinn og sjølvbedrag – Pjuskeby reagerer

Av Svenno Susebrak – frilansskribent med svak hørsel og sterke minner frå 1958.

📣 Kjendispar i klæ’r og klisjéar

Ikkje sidan Sofus Smeigekjegg fekk seg ny frakk i 1973 har Pjuskeby vore så indignert over tekstil. No er det solfylte influensarar og kjendisar som poserer i pastell medan dei drikk kokosvatn og skriv at dei “lærer å sette pris på det enkle”. Det eine biletet meir regissert enn det andre.

Britt-Bente frå Seniorkoret seier det best:

“Eg såg på éin story og fekk akutt dragning mot Otrøya. Kvifor skal dei rømme til Hellas for å vise fram fluktstolar?”

🏝 Dette er ikkje ferie. Dette er kampanje.

Vi snakkar ikkje lenger om ferie. Vi snakkar om reklamekampanjar i linbukse. Kvar tur til Kreta vert ein episode av ei livsstilsserie med lavkarbo-lunsj og dronefoto frå veranda. Ektepar som snakkar om “digital detox” medan dei svarar på 17 kommentarar per innlegg. Det luktar ikkje solkrem. Det luktar branding.

Ting eg tok med meg frå dette:

Det går an å bli solbrent av likes
Influensarar kan ikkje lage kaffe utan ringlight
“Tilbake til det enkle” krev fotoredigering og støy

💬 Folk på gata seier:

“Eg fekk høyreskade og eksistensiell uro. Kven godkjente dette?” – Leif Lurendreier

“Det var som å sjå ein katalog frå 2007, berre utan prislapp.” – Unni Uro

“Eg gadd éin story. No må eg låge i kaldt vatn og tenke på husmannskost.” – Hans Humla

🌅 Kva skjedde med å vere borte?

Ferie, den gongen eg forstod det, var å forsvinne. Være ute i ein robåt med råtten ost, muggevatn og svette barnebein. Ingen dokumentasjon. Berre sol og stillheit. Og mygg. No er det påfyll i feeden, ikkje på sjela.

🧠 Svennos kommentar: “Verda treng meir sveitte og mindre filter”

Eg seier det rett ut: Ferie er ikkje til for å bli vist fram. Det er til for å glemmast litt. Dei som ropar høgst om stillheit, er ofte dei som skrik mest digitalt. Når kvardagen er ein scene, vert ferien ein reklamepause. Og eg, eg vil berre ha ein benk, ein termos, og lyden av ingenting.

🎭 Konklusjon: Solbrente fasadar og stormfullt instinkt

Dette var ikkje ferie. Dette var eit angrep på stillheita. Det var ein kakofoni av fargerike badeshortser og kroppsspråk som ropte “sponsa”. Eg krev retten til ein anonym sommar. Med flis under foten og sirisser i bakgrunnen.