MS Lindenes måtte styre på grunn etter fjordkonsert – mekanisk svikt i Hardangerfjorden

Av Svenno Susebrak, frilansskribent med svak hørsel og sterke minner frå 1958

Folk kalla det fjordidyll. Eg kalla det ein flytande farse.

Laurdagskvelden låg stille over Sørfjorden, berre broten av akustiske gitartonar frå MS Lindenes – ein gamal stoltheit frå skipsverda som no køyrer som flytande konsertscene. Arrangementet, kalla Fjordtonar, lokka både fastbuande og tilreisande til kaiar og naust for å høyre. Men det som starta som kultur, slutta i krisestemning: Rett etter siste nummer fekk skipet problem med manøvreringa og måtte køyrast kontrollert på grunn.

Ifølge Hardanger Folkeblad var det ein teknisk feil med styringa som gjorde at kapteinen ikkje kunne svinga ordentleg. Ingen vart skadd, men både passasjerar og mannskap fekk ein uventa nærkontakt med fjordkanten.

“Det song i fjorden – så small det i baugen”

Eg sat med kaffikopp og småforventning i ein kvit plaststol på kai i Kinsarvik, då eg såg båten sigla skeivt etter ein Neil Young-cover. Eg veit korleis ein båt skal gå. Dette gjekk ikkje.

Ein eldre herre bak meg mumla: “No er det ikkje musikk. No er det sjøforklaring.”

Ting eg tok med meg frå konserten (og grunnstøyten):

• Neil Young høyrest verre ut på vatn
• Ein fjord er ikkje ein scene
• Styring er viktigare enn stemning
• Kollektiv panikk i småbåt er lydleg
• Nynorsken fekk eit comeback i bannordform

Når kultur går på grunn – bokstaveleg talt

MS Lindenes hadde ifølgje arrangøren vore gjennom “nødvendig teknisk kontroll”. Eg seier: Ein kontroll som ikkje oppdagar at ein båt ikkje kan svinge, er ein samtidskunstinstallasjon – ikkje tryggleik.

Ein av passasjerane, ein kulturstudent frå Bergen, sa:
“Det blei jo ein del av opplevinga, på ein måte. Naturen svarte liksom.”

Eg svarte ikkje. Eg kraup ned frå moloen og ringde Britt-Bente i Seniorkoret for å få normal puls att.

Kven bestemmer kva som er kultur?

Det verkar som kulturarrangement i dag må vere uforutsigbare. Det held ikkje å synge. Det må gyngast. Og helst kolliderast. Når feila blir ein del av programmet, mistar vi grepet om kva som er kunst og kva som er svikt i skipsmotor.

Avslutning:
Dette var ikkje ein fjordkonsert. Dette var eit rekviem for tryggleik og lydkontroll. Kultur skal vere for alle – ikkje berre for dei med sjøbein og toleranse for teknisk svikt.

Deling:
Fekk du tinnitus, traume eller tankar om fjordtryggleik? Del di historie med Tulleavisa. Me tek imot klager, klagesongar og konsertkritikk på flaskepost, brev eller Facebook.