Sol, svette og sambarytmer i Sildedalen (Sandnes) – lokal kvinne måtte legge seg tidlig

Av Blørgilda Mudgrumble – værobservatør, klageinstans og e-postignorert romantikar frå Døljebotten

Eg vakna av sol på dyna og visste med ein gong at dette kom til å bli ein dårleg dag. Når varmen snik seg inn før frokost, veit du det går mot svette i foldene og misnøye i marg og bein. Kaffien smakte støv, og naboens hund byrja å pese allereie klokka halv åtte.

I Sildedalen (Sandnes), ein dal ingen eigentleg hadde bede om, hadde dei bestemt seg for å arrangere ein sambafestival midt i juli. Eg seier som eg alltid seier: Ingenting godt kjem ut av rytmer med opne skjorter. Det starta med eit møte på kommunehuset – mykje kaffe, lite realisme – og enda som alle ting endar her: Med klager, forstua anklar og dårleg stemning.

Det dansa folk i fjær, paljettar og noko som likna på gullduk frå Kremmerhuset. Naboen min, som eg ikkje vil namngi fordi eg kjenner foreldra, meinte det såg ut som «når grillmat møter barne-TV». Ho måtte legge seg tidleg, overvelda av både lyd, lukt og lys. «Det var som å bli angripe av ein tropisk storm med glitter,» sa ho, før ho drog ned persiennene og sette seg på apoteket sin kundestol i to timar.

Dette var verre enn den gongen i Grendemuren (Gjøvik), då dei prøvde å ha utekino og filmen vart vaska bort av regnet og limet losna på lerretet.

Folk har gløymt seg sjølve i jakta på sommarstemning. Før i tida nøgde vi oss med eit stykke rabarbrapai og eit drag med trekken frå kjellaren. No skal det vere sambamusikk og solhattar og noko dei kallar “brun utan sol”. Eg seier det rett ut: Det var betre før det vart trådløst.

I tillegg gjekk det rykte om at sambarytmen førte til at kyrne i Øvre Sildedalen slutta å mjølke i to døgn. Ein lokal bonde meinte det var fordi dei trudde det var skogbrannalarm, medan ein annan meinte kyrne berre var “generelt skeptiske til nyare kulturuttrykk”.

På Coop Sildedalen var det ekstra lang kø i kassa etter festivalen, då fleire meinte sambadeltakarane burde beklage seg personleg til lokalsamfunnet. Nokon hadde visstnok søkt kommunen om å starte trommeskole. Eg seier berre: Det er alltid dei med plaststolar på altanen som vil ha rytmer.

Redaktør Hønk Fjertvik, som enno ikkje har svart på mine elleve siste e-postar, skal ha vore observert i kanten av festivalområdet, tilsynelatande for å “dekke saka”. Eg legg ved eit bilete av han som eg har redigert med røde piler og ei aning skuffelse.

📥 Delingsoppfordring:
Kjenner du nokon som meiner at mildt regn er ‘godt for sjela’? Send dei denna – så får dei kjenne på motstand.

🏷️ Hashtags:
#BlørgildasVarsel
#RegnMedReaksjonar
#BygdesluddOgSurtSmil

🧾 Artikkelen er inspirert av: Sambafestivalen i Sandnes, kombinert med ein draum eg hadde der Hønk Fjertvik var omringa av kastanjetter og klanderverdig oppførsel.”

✍️ Av Blørgilda Mudgrumble – værobservatør, klageinstans og e-postignorert romantikar frå Døljebotten