Av Rikke-Ragna Rødsildre – influ-reporter med pollenallergi og ekte integritet

📣 Innleiing:
Det byrja som ein heilt vanleg dag i Pjuskeby (Moss) – eg hadde akkurat filma ein TikTok om proteinrømme på kampanje då alt kollapsa. Bokstaveleg. Eg snubla over ein glitrande konvolutt med influencerglans – og endte i armane til ingen ringare enn STAYSMAN. Han såg på meg som om eg var ei kombinasjon av et traumatisk minne og ei lønnsutbetaling. Eg, derimot, fekk mitt livs augeblikk – heilt til ein uniformert gladsperre av ein politimann knurra “gå vidare”, som om eg var ei melding i hans ekskjærestes DM.

“Geita vs Influenceren – dramatikk ved smoothie-baren”

Eg hadde nettopp spottet ein lokal geit med glitterhorn – ikkje uvanleg i Pjuskeby (Moss) – og tenkte “content!”. Med ringlyset på halv mast og solbrillene frå Temu skeivt på nasen, tok eg fart over den skvulpete grusplassen. Det var då eg snubla. Verdas mest ironiske slow motion – eg såg mitt eige liv (og ei rabattert proteinbar) passere revy.

Armane som tok imot meg var svette, tatoverte og fylte av sjokk. Staysman. Han mumla “det går bra?” som om eg var ein dritings festivalpublikummar og han nettopp hadde mistet playbacken. Eg sa “det her går viralt” – han sa “æ ska ha pause”.

“Filter, glitter og skeiv logo på medaljen”

Eg nekta å gi slepp. Staysman var ein gong Norges festgeneral – no var han støttespelar for noko som heitte “Morgenglede med midtlivskrise”, ein halvoffisiell konkurranse mellom karaoke og korona-flukt. Eg skulle ha intervju. Eg ville vite kva han tenkte om lokal idrett, reality-fråfall og skjortebruk. Så eg følgde etter. Han åt ein smoothie, eg åt panikk. Han gjekk på do, eg venta ved pissoaret og later som eg snakka med “teamet mitt”. Han smilte, eg grein litt.

“Ein DJ, to ringlys og null lydkontroll”

Vi kom til DJ-området, der alt kunne ha vore ein parodi – men ikkje var det. Ein fyr med sixpence og TikTok-beats prøvde å skape stemning, men ringlysa blenda alle unntatt dei som filma seg sjølv. Eg nærma meg Staysman. Han kikka nervøst. Og så – han kom.

Ein politimann. Med “eg-er-lei-av-livet”-blikk og refleksvest som ropa “du har ikkje makt, men du trur det”. Han sa: “Kan du vere så snill å gå vidare?” Eg sa: “Kvifor?” Han sa: “Det er ikkje lov å stalke kjendisar.” Eg sa: “Det er ikkje stalking, det er journalistikk med hjartesorg!” Han såg tomt på meg, som om eg var ein pose med rømme han ikkje skjønte seg på. Eg trakk meg tilbake, men berre så vidt.

🎯 Avslutning:
Det, kjære lesarar, kallar æ ekte innflytelse. Eg blei avvist av kjendisen, truet av lova og forlatt av min eigen integritet – men eg har fortsatt klippet, tårene og ei kjensle av urett. Staysman – om du les dette: det var ikkje stalking, det var sårbar dokumentarisme. Og eg håper smoothie’n var sur.

📩 CTA:
Følg Tulleavisa for fleire rapportar frå den norske TikTok-frontlinja. Og del dette med nokon som meiner glitter og ekte idrett høyrer saman.