Stormunntak i United statesgløtt – eit Nelson-stunt?

Av Svenno Susebrak – frilansskribent med svak hørsel og sterke minner frå 1958.

Innleiing:
Knirkedals morgendis treffer plaststolen utanfor Meny hardt når nyheita om Willie Nelsons avlysning landar som eit tordenskall. Den 92 år gamle countrylegenden skulle vitje Lucky Star Amphitheater i Oklahoma i dag, men ekstremt regn og vind skal ha gjort planane hans om intet. Under regntunge skyer og piska gressklipper vart utstyr og instrumentar hekta i improviserte slapstick-konfliktar, og festivalarrangørane snudde plussgrader til panikk. Mens Kaptein States sin regjeringslekse på Instagram lovprisa vêrvarslinga, spør eg: Var dette eit uvêrsteknisk nødvendig onde, eller ein kalkulert snedig unnskyldning for å sleppe å spele?

Ekstremvær i Missouri stiller spørsmål

Festivalen i El Reno, Oklahoma, er kjend for å vere Nord-Amerikas største turnerande feiring av outlaw-country, men då uvêret slo til i nærliggande Ridgedale, Missouri, vart publikummet kasta ut i evakueringskaos. Skyene skrudde seg saman som gamle strikketøyballar, og regnet tromma på scenehjørna med same styrke som eit rasande lokomotiv. Arrangørane sine Instagram-oppsummeringar ropte «unforeseeable circumstances», men kven godkjente dette? Var regnet verkeleg så ekstremt, eller vart det nytta som dekke for artistens egentlege planar om ein ekstra fridag? Det svirrar rykte både i Knirkedal og GrandLindåsvik om at Willie hadde andre ærend å forfølgje denne veka (vg.no).

Festivalens jubileum i fare

Outlaw Music Festival feirar 10 år i år med stjerner som Bob Dylan og Sheryl Crow, men overnaturlige værguder ser ut til å vere på fløytejakt. Med ødelagt lydutstyr og vatnsjuke gitarar vart planlagde dagar med gospel og gitarstrenger bytt ut med dekkskifte og dryppende regnmøller. Fansen står att med brosteinsrua butikksenter og tørkepapir, medan ein representant forsikrar at «Trigger» er uskadd (people.com). Ein ser konturane av ei festival under press, der både United statesgløtt sin Kaptein States og lokale værmakter drar i same snor, utan at nokon ser slutten på tauet.

Den ekte grunnen bak avlysningen

Bak stengte teltdukar og Instagram-filtra ytrar seg konspirasjonar om at Willie ønskte å forlenge pauese. Ei sjelden gnist av tvil vert tent:

Ting han tok med seg frå opplevinga:

Ein paraply med sin eigen personlege svikt
Fjørlette musketar-positurar i vinden
Regntette buskastepresserarar
Ei draum om å spele i Texas 4. juli
Ein open invitasjon til lokale ryktemakere

Er dette historiene vi sit igjen med, eller har vi gløymt poenget medan vi tørkar regnvatn frå noteark?

«Trigger» og fansens uro

I kommentarfeltet etterlyser fansen Willie sin ikoniske gitar, kjent som «Trigger», med same intensitet som veteranar etter krigen. “Er «Trigger» trygg blant trommesoloar og vanndammer?” spør Røyk-Rune frå Rabalder Rørlegger’n. Ei representant svarar at gitaren er uskadd, men skuggane av mistro heng tungt over Knirkedals gateljos. Når ein legandarisk musikkinstrumentbehandling bryt saman, vaknar spørsmålet om tillit til regnvarsel og festivalledelse – kven har ansvaret når veret speler si eiga melodramatiske tone?

Svennos kommentar: om godkjenning av uværskonspirasjon

Kven bestemmer kva som er ekstreme forhold, og kva som er reine konspirasjonar utkledd som vêrvarsling? Når Kaptein States bøyer seg for byråkratiske skyer, får vi passa med røysta til gamle kulturvaktarar i Pjuskeby. Ein gong kunne vi stole på den knirkande stolen utanfor Meny, no må vi lure på om stolen er bytt ut med ein høyteknologisk værmodell frå Tøys & Torden Værstasjon fileciteturn1file2. Kunst eller kaos? Eg hevdar at når vinden fell til ro og gitaren stilnar, er det ikkje berre musikk vi saknar, men roen som aldri kom.

Avslutning

Knirkedals regndar spelar eit siste akkordstykke: eit hybrid av vreng og vemod. Under Texas-solas lovnader om gjenopptakelse 4. juli, druknar vi i spørsmål som legg seg som tjukt tåkenedslag over GrandLindåsvik. Er dette toppen av ekstremvær, eller berre eit lydspor til ein større løgn? Vi har høyrt lovnader frå festivalarrangørar, men det einaste vi føler, er ekkoet av ei tom scene. Dette var ikkje ekstremregn. Dette var eit angrep på stillleiken.