Av Guffen Turlien, turvandrer, termosambassadør og fylkeskjentmann i eksil

Det var ei torsdag ettermiddag med gniss i lufta og for mykje tida i kroppen, at eg fant det for godt å returnere til Mørkevik – den slags plass du aldri ser på eit kart, men som likevel ringer som ei støvete bjelle i magen.

Mørkevik, Melhus. Du veit – der postkassene står skeivt fordi vinden her har meiningar. Der det fortsatt heng ein lapp i butikkvinduet som seier “Tilbake om litt” frå 1998.

Eg tok toget. Eller – eg prøvde. Det stoppa på Lundamo og ein kar med bart sa eg måtte gå resten. “Det e kortare den vegen,” sa han og pekte på ein sti som viste seg å vera ei dreneringsgrøft.

På vegen dit kjente eg det snike seg inn, det gamle livet. Lukta av våt presenning, Grandiosa på termos og oppsamla tenåringsforakt. Her var eg femten år og trudde eg skulle bli kartograf og latinamerikansk revolusjonær. Endte opp med gnagsår og Norges dyreste termos.

🏚️ Skule og skeive drøymer i Mørkevik

Skulen ligg der enno, i all si kvitmalte melankoli. Mørkevik oppvekstsenter, ein plass med tre klasser, ein gymsal utan lysrøyr og ein rektor som kalla alle for “kamerat” uansett kva dei hadde gjort.

Eg hugsar frøken Laila, som hadde permanent og pågangsmot, og som ein gong tok oss med ut i skogen for å finne stillhet. Vi fann berre Trym i Trøya som satt bak ein stein og spelte munnspel for seg sjølv. “Det hjelper mot gym,” sa han.

Det var her eg fekk min første gnagsår, mitt første nei, og min første ekte kjensle av å ikkje heilt passe inn, men heller ikkje passe ut. Sånn sett var Mørkevik eit perfekt mellomrom – som ei ventebu utan rutetabell.

Vi hadde ein vennegjeng som kalte seg for “Dei Seks Stumme” – vi snakka sjeldan, men lo mykje. Meir av stillheta enn noko anna. Eg hugsar sommarnåttene, då vi sykla på grusvegar og kasta oss ned bakkar med heimesnekra bremsar. Eg hugsar også korleis vi blei eldre, ein etter ein, og korleis latteren endra tone, som ein radio som misser dekning.

🍂 Natur og nårleik

Skogen rundt Mørkevik er ikkje av den prangande sorten. Han kler seg i gran og fukt, og det er som om han alltid ventar på noko. Men eg elska han.

Eg kunne ligge i ei gammal bjørkegryte, med regnet som tromma svakt mot hettejakka, og tenke at alt i verda burde vere slik. Ingen hast, ingen krav. Berre maur, mose og ein og annan sigarettstump frå ungdomstida.

Eg fann att ein gammal bålplass der vi ein gong grilla fiskepudding og prata om framtida. No var han grodd att, som om han også hadde valgt ein annan veg.

Naturen rundt her ser deg ikkje som turist. Han ser deg som nåko du måtte forlate, men som du ikkje heilt fekk sagt unnskyld til.

☕ Kaffipause med kjensler

Eg satt meg ned ved det gamle busskuret. Det stod der som eit slags monument over alt vi venta på, men som aldri kom. Eg drakk kaffi frå termosen eg fekk av tante Bibbi i 2003. Det smakte som minner og beiskt lokk.

Då kom Ensom-Jan forbi, framleis med same hatt og same vaniljelukt. Han stoppa, sa ingenting, nikka, og gjekk. Eit perfekt møte.

Nokre plassar har ikkje forandra seg. Andre har forandra seg så mykje at du berre kjenner igjen kjenslene. Eg fann att ei rusta trapp eg ein gong datt ned og blei poet.

🧭 Guffens GPS-feil:

Tok til venstre ved skiltet “Mørkevik Kapell” – viste seg å vera ei grillbu for MC-klubben “Vekselvarme Djerv”. Dei serverte meg lapskaus med energidrikk og spelte saksofonversjonen av “Livin’ on a Prayer”. Eg vart sittande, ja.

🪵 Stedets stemning:

Mørke, lun og søtlig. Som ein kombinasjon av røykeslutt og stearinlys. Ein plass for å kjenne etter og gi opp på ein mild måte.

📊 Guffens Reisestempel:

⭐ Totalkarakter: 3 av 5 termoslokk
🍲 Matopplevelse: 3/5 (minus for ruccola på vaffel)
🎻 Underholdning: 1/5 (men Roars sauer var heilt greie)
🌡️ Temperaturkomfort: 4/5 (sola slo kneet mitt, men på ein god måte)
👥 Turistkaos: 0/5
🚽 Do-tilstand: 5/5 (same gamle, med plastblomar og diktopplesing frå veggen)
🥤 Brusautomat-tilgjengelighet: 1/5 (sto ein, men tok berre mynt frå 1997)

📣 Har du også gått deg vill i ei norsk bygd med meir sjel enn skilt?
Del turen med nokon som burde ta med termos og dra.

Facebook Twitter